دلای آبی همیشه .  . . . .

می مونن بی یار و یاور . . . . .

پشت سر هم تکرار می کرد .

یعنی من که دلم کمی آبی شده .

بی یار و یاور تر هم  بشوم ؟

می ترسم که که هر چه آبی تر شوم .

بی یار و یاور تر شوم .

نکند که . . . . . .

یا مهدی

پیوشت : در غروب شلمچه و شب جمعه هم که هر چه منتظر شدیم صدایت را نشنیدیم . دیگر چه انتظاری می رود از این تهران خاک گرفته ؟؟؟؟

تا کی باید منتظرت باشیم  ؟ ببین چقدر آبی شده ام !!! نگاهم کن آقا  .